Tot de 19de eeuw waren er ruige gebieden in Drenthe en het Eemsland. Deze ruige gebieden bestaand uit veengrond. Op deze veengrond valt bijna niks te verbouwen. Deze boeren gebruiken het veen om hun armoedige hutten te verwarmen.
In Drenthe is men al veel eerder begonnen met de cultivering van de veengrond dan in Eemsland. Na de Tweede Wereldoorlog lag er zelfs een Nederlandse claim op stuken van het Eemsland. Deze claim is ongegrond verklaard en nadien is men begonnen met culturalisering van de veengronden. Tot de jaren 50 had deze regio veel weg van een gebied in de derde wereld. Meer dan helft van de mensen werkte in de landbouw er was geen stroom, er waren alleen zandwegen en er was geen stromend kraanwater.
Door middel van Marshallhulp en steun van de bundesregierung is er plan opgetuigd om er voor te zorgen dat deze regio door de armoede te laten verdwijnen belastinggeld op te laten brengen. Zo is de regio eerst heel precies in kaart gebracht en is er bepaald wat landbouwgebied gaan worden en wat natuurgebied blijft. De Mammut-ploeg is gebruikt om stukken grond om te ploegen waar 1/3de turf was en 2/3e zand-grond. Op deze manier werd er met behulp van 2 stoomtrekkers aan iedere zijde twee meter door de grond geploegd. Dat wiel op de foto is dus vier meter hoog. Er waren vier stroomtrekkers van 480PK nodig om de ploeg er d.m.v. lieren door de grond te trekken. Wanneer het vorm op de traditionele manier gecultiveerd kost een hectare ongeveer 500 man-dagen, met deze ploeg is dit in 5 uur omgeploegd.
Het museum staat ook stil bij de teloorgang van het unieke natuurtype veen. Er zijn maar weinig veengebieden overgebleven. Terwijl dit voor 1800 een heel belangrijk onderdeel van de Noord-Europese natuur.
Het museum is tweetalig ingericht, Duits en Nederlands. Alle informatieborden zijn vertaald.
